Vandaag de afspraak bij de oncoloog, de eerste reactie die hij gaf toen we binnen kwamen was: de hersenscan is schoon dus positief nieuws. De hoofdpijn is niet te verklaren, maar......
Gisteren was het MRIdag. Het lukt steeds beter om pas zenuwachtig te worden op het moment dat het echt nodig is dus redelijk ontspannen richting ziekenhuis.
Tijdens het afspreken had ik een brief meegekregen waarin stond dat aanprikken niet voor elk onderzoek nodig was, mondeling was me verteld dat dat in dit geval niet noodzakelijk was.
Omdat de assistente van de oncoloog toen ze het onderzoek voor me vervroegd had anders suggereerde had ik voor de zekerheid nog even naar de afdeling gebeld waar het antwoord was: nee mevrouw aanprikken of voorbereiding is echt niet nodig.
Daar lag ik dan met mijn hoofd in de MRIscanner en werd me verteld dat er wat opnamen gemaakt zouden worden waarna ik zou worden aangeprikt......
Paniek... dit was me niet verteld, ik ben moeilijk aan te prikken..... normaal moet ik eerder komen en ik heb de laatste maanden al alle afdelingen van het ziekenhuis gezien om een goede prikker te vinden. Komt goed mevrouw, dus adem in adem uit en maak die eerste opnamen maar.
Daarna vooral stil blijven liggen terwijl de eerste prikpoging in mijn arm waar het al ruim een jaar niet meer lukt plaatsvond. (door de eerdere chemo is prikken niet meer mogelijk)
Gelukkig stopte ze direct na een eerste poging en werd er een arts bijgehaald die op een vervelende plek bovenop mijn hand gelukkig direct raak wist te prikken.
Tja en dan komen de tranen terwijl ik nog in de scanner lag en stil moest liggen.
Na drie kwartier stond ik weer op de gang, naar Marcel seinend dat hij mee moest komen. Die beende zich al afvragend wat er aan de hand was achter me aan.
Bij de afspraken balie ben ik eerst gaan vragen of ik nogmaals het afspraken formulier mocht inzien, had ik misschien doordat alles zo gewoon aan het worden is iets niet gelezen?
Niet dus, in de brief bleek inderdaad te staan dat aanprikken niet voor elk onderzoek nodig was.
Even mijn agressie en mede kwaadheid op mezelf op de dame achter de balie afgereageerd.....
Vandaag dus de goede uitslag met als aanvullende reactie van de oncoloog: maar.... dit zegt niet alles.
Er zou nu een lumbaalpunctie plaats moeten vinden. Niet alles is te zien op een MRI.
Op de MRI was echter geen lichte verkleuring te zien en als er iets in het hersenvocht zou zitten had hij dit verwacht. Dus......ik heb eens vriendelijk gelachen en hem bedankt voor het aanbod.
Geen zin in een lumbaalpunctie, ik weet na vorig jaar wat dat inhoud. Mijns inziens brengt me dat momenteel niets. Een niet aantoonbare uitzaaiing in de hersenen kan je toch niet bestralen dus wat heeft het dan voor zin om het wel of niet te weten en weer een naald in je rug te laten steken ?
Vooralsnog ga ik er zelf van uit dat de hoofdpijn dan vanuit rug of nek afkomstig is, door de pijn in mijn bovenarmen is dat lichaam toch ook wat krampachtiger.
Dus weer alom opluchting ook al ben ik me terdege bewust dat deze MRI alleen mijn hoofd in beeld heeft gebracht. De twee nachten pijn rond mijn onderste ribben na zaterdag een stuk(je) in de duinen gelopen te hebben gooien we voor het gemak ook maar op overbelasting (die overigens wel heel leuk en gezellig was) ik had graag ook dat deel van mijn lijf op een scan gehad maar zo werkt het nu eenmaal niet.
Oh ja, ook nog even gemeld dat de blaasontsteking nog niet onder controle is. Hij vlamt weer op. Snelle kweek is gemaakt, echter vanmiddag belde de oncoloog om te vertellen dat die door het lab is omgezet in een uitgebreide kweek waarvan de uitslag een paar dagen op zich laat wachten. De urine was al niet meer aanwezig voor een snelle kweek. Verzoek: ga morgen even langs de huisarts en laat de snelle kweek opnieuw maken om daarna een nieuwe kuur regelen.
De volgende controle staat pas 7 januari gepland. Even geen tijd voor controle, we gaan wat leuks doen.
Car
