Als verrassing zijn we in de rustweek naar Alicante gevlogen om V,G,M & R zonder aankondiging te bezoeken. Het was fijn om in de moeilijke periode die zich ook daar afspeelt met zn zessen bij elkaar te kunnen zijn en daarbij ook nog wat zon mee te pakken. We hadden geluk dik 20 graden, 10 dagen lang. Waarschijnlijk mede dankzij de bloedtransfusie ( en zon ? ) heb ik mij goed gevoelt en had energie.
De eerste week konden we een huis huren waar we wel vaker zijn geweest en wat bijna als thuis voelt. De laatste paar dagen voor de kerst zijn we gastvrij ontvangen in de onlangs gerenoveerde finca van de eigenaren van de casa en door hen 's morgens met een uitgebreid ontbijt verwend.
De kerst hebben we in familieverband doorgebracht met de goede zorgen van zus en zwager.
In mijn laatste blog van 2014 schreef ik:
"hopend voor onszelf dat er eind 2015 meer zekerheid is en ik nog steeds stabiel ben op de hormoontherapie. De uitgezaaide borstkankerlight periode zoals een lotgenote deze periode van relatieve vrijheid zo mooi noemde"
De zekerheid waarbij ik doelde op de afwikkeling van M. zijn dienstverband is grotendeels geregeld, sinds enige maanden weten we dat hij 100% is afgekeurd. Deze afronding heeft rust gebracht.
Helaas is in 2015 geen punt achter dit complete levenshoofdstuk gezet en mag hij 1 januari officieel zijn 15 jarig dienstverband vieren. Hopelijk wordt binnenkort het dienstverband definitief afgerond.
Stabiliteit op hormoontherapie bleek eind maart al voorbij, veel korter dan gehoopt. Na twee niet werkende medicatielijnen bleek de taxol chemo de marker wel te laten dalen.
De dag voor kerst mocht ik weer taxol tanken wetende dat de CA 15.3 marker verder is doorgezakt, Morgen op oudejaarsdag luiden we het jaar uit met gift 14.
Na gift 18, medio februari is er met de oncoloog afgesproken dat er een CT gemaakt gaat worden om op dat moment te bezien of het verantwoord is om weer over te schakelen op waarschijnlijk de laatste medicatielijn in pillen/spuiten vorm die nog voor mij beschikbaar is. Dit zou weer meer vrijheid geven en een tijd minder geloop naar het ziekenhuis kunnen betekenen. Sinds mei hebben we 49 bezoeken aan het ziekenhuis gebracht.
2016 naderd. Aan voorspellingen durf ik me niet meer te wagen, ik kan alleen maar hopen dat mijn lijf sterk blijft en elke therapie zo lang als mogelijk blijft werken.
Elke dag die goed is is er een.
Voor 2016 wensen wij een ieder vrede, een lach, liefde en hoop. en weet dat als je later herinneringen wil hebben je die moet maken op het moment dat dat mogelijk is. Ook wij kunnen zeggen dat we nieuwe herinneringen in 2015 hebben weten te maken. Ik wil iedereen bedanken die op welke wijze dan ook aan ons gedacht heeft en soms net even dat verschil op die ene dag heeft weten te maken.
Car
