Tijd voor gift 12, waarna weer een rustweek zal volgen. Vorige week heb ik voor de kuur geen bloedgeprikt wat weer een ritje naar het ziekenhuis en wachten op de oncoloog scheelde. Sinds twee weken komt de paclitaxel en dat wat er bijgegeven wordt (2 mg clemastine/tavegyl en 50 mg ranitidine) harder binnen. Was voorheen de middag na de chemo ook nog van mij nu is het thuiskomen en bed induiken om te slapen. Gewoon duf en moe.
Gisteren, woensdag morgen via de porth-a-cath bloedafgifte, in de loop van de dag zou de oncoloog voor de uitslag bellen.
Eind van de middag belde de assistente of ik al iets vernomen had.
Hb was wederom laag, terug gezakt naar 5.2, vraag was hoe ik me voelde. Was ik moe ? Daar is het witte bekkie van de afgelopen dagen van afkomstig.
Ik realiseerde me later dat moe zijn er zo bij is gaan horen en geaccepteerd wordt zodat ik het nog geen eens meer in eerste instantie benoem. Ik ben al blij als ik geen pijn heb of misselijk ben en gewoon wat rond kan lopen.
Door de lage hb waarde vandaag dus wederom een bloedtransfusie die gelukkig nog ingepland kon worden. Dik 7 uur zal ik vandaag wat suf door de medicatie aangelijnd liggen, niet op een vierpersoons zaal maar dit keer in een prive kamertje.
Car
Hopelijk voel je je weer wat beter na de bloedtransfusie Car. Wel fijn dat je een privé kamer had.
BeantwoordenVerwijderen