Niets is wat het lijkt...
Melancholisch dat is zoals ik me tijdens deze kerstdagen voel. Denkend aan hen die afgelopen jaar een dierbare hebben verloren of bang zijn iemand te gaan verliezen, hopend voor onszelf dat er eind 2015 meer zekerheid is en ik nog steeds stabiel men op de hormoontherapie. De uitgezaaide borstkankerlight periode zoals een lotgenote deze periode van relatieve vrijheid zo mooi noemde.
We hebben onze koppen voor alle onzekerheid die er nog aan gaat komen afgelopen maand weer in het zand gestoken en hebben in de buurt van Von, Gil, Moon en Ruud in Moraira een huis gehuurd. Gewoon om daar wat langer te kunnen zijn en te voelen wat altijd onze droom was: als er niet meer gewerkt moest worden oud worden in de zon. De motor hebben we naar de garage van Von en Gil laten vervoeren en wij zijn er zelf achteraan gevlogen.
Heerlijk een maand relatief veel zon, blauwe luchten, gesprekken met mensen die hun droom waar hebben kunnen maken en af en toe een ritje op de motor en dromen van dat wat we nog zo graag zouden willen doen.
Van sommige dromen weet ik dat ze niet realistisch zijn of zeer onverstandig op dit moment met de onzekerheden die er spelen. Wisselende bedden is weer gebleken zijn echt niet meer mijn ding een trekreis is dus als ik af en toe wil slapen wat toch wel beter is voor mn humeur geen optie meer.
Hopelijk krijgen we samen nog voldoende tijd om wat dromen uit te laten komen en als dat niet zo is dan hoop ik dat M. ooit alleen zijn droom kan verwezelijken en ik in zijn hoofd bij hem zal zijn. Aan de andere kant realiseer ik me ook terdege dat de rollen nog omgedraaid kunnen worden want M. is en wordt nooit meer zoals hij ooit was. Zelfs ik vergeet maar al te vaak dat groepen mensen teveel prikkels opleveren en de radio niet voor niets geen geluid meer produceerd.
De medicatie welke ik had meegenomen is geplaatst door de plaatselijke Nederlandstalige huisarts die me ook bevestigd heeft dat een goede samenwerking tussen oncoloog en huisarts in het buitenland mogelijkheden schept.
De pijn is de afgelopen weken op wat nieuwe plekken ontstaan, voorlopig zeg ik tegen mezelf dat dit botpijn is een bijwerking van de medicatie wat alleen maar positief is. Na alle feestdagen mag het wat mij betreft echter snel 7 januari zijn zodat we na de bloeduitslag weer een aantal weken opgelucht adem kunnen halen.
Als ik terugkijk op 2014 ben ik dankbaar voor alle mooie herinneringen die we hebben kunnen maken. Dit had ik vorig jaar om deze tijd nooit durven dromen. Des te meer dromen we in 2015 verder en gaan voor verwezelijking.
Car
