Weer thuis

Het waren fijne weken, alles leek vaak heel ver weg.

Mooie plekjes, geen post, telefoon en dingen die moesten en vooral veel buiten zijn. 

Oude vrienden weer ontmoet met wie we mooie gesprekken hebben gevoerd.

Mede kampeerders deden aannames, wij moesten vast weer naar huis om te gaan werken, wij waren tenslotte nog jong. Met niemand hebben we ons verhaal gedeeld, alleen geknikt en eens gelachen en wederom geleerd dat je uiterlijk niet moet oordelen.

We zijn weer thuis en hebben afscheid genomen van ons kleine wereldje wat al heel snel vertrouwd aanvoelde. Het slapen ging niet zo goed als thuis maar het ongemak was het waard. We hebben de gemiddelde leeftijd op de camping flink naar beneden bijgesteld evenals de gemiddelde kampeerduur die op een week of acht lag. De caravan is weer ingeleverd.

Wie weet zit het er met enige creativiteit net als menige oudere die we tegen kwamen toch nog in om samen ook nog eens voor weken weg te gaan. 

Donderdag was het weer priktime. De meeste caravanspullen zit met dank aan mijn kanjer alweer in dozen, was is inmiddels grotendeels weggewerkt zodat ook zoonlief maandag aan zijn reis naar Thailand kan beginnen. Bloed is inmiddels weer afgegeven.

Dinsdag controle en overleg met de oncoloog die mij vijf jaar begeleid heeft en met wie ik anderhalf jaar geleden de keuze heb gemaakt om niet nog eens vijf jaar door te gaan met de toenmalige hormoontherapie.

Ik ben benieuwd wat de pijnklachten, die vooral aan de linkerzijde van mn lijf aanwezig zijn voor onderzoeken gaan brengen. Naar het gesprek met deze arts kijk ik zelfs uit, ook dit is weer een stukje afsluiting.

Car