Na met ons gezin twee waardevolle jaren in de VS te hebben gewoond zat in augustus 2012 onze expatperiode erop en gingen we terug naar Nederland.
De laatste dagen in de VS heb ik heel bewust afscheid genomen van de tamoxifen, de hormoonbehandeling die ik als laatste behandeling vijf jaar lang geslikt had. In mijn hoofd bleef de kanker definitief achter in de VS en ging ons leventje net zo leuk en spannend door zoals we de laatste twee jaar beleefd hadden.
De eerste maanden na thuiskomst hebben we gebruikt om ons huis weer thuis te maken en ons te realiseren dat het avontuur over was.
In het voorjaar van 2013 realiseerde ik me dat het af en toe pijn deed als ik inademde in het gebied van longen en ribben.
Op 5 juni 2013 stapte ik naar de huisarts om dit in combinatie met een op een steenpuist lijkende bobbel op mn schouder te melden.
Trek zalfje voor de puisten mee en de pijn werd afgedaan als een gestreste buikspier.
Zelf had ik helemaal niet het gevoel dat er sprake was van stress, alles was onder controle en hier was helemaal geen aanleiding toe.
Wel wist ik dat we in de VS heerlijk op de vrij goedkoop aangeschafte boxspring hadden geslapen die veel zachter was dan ons bed in NL.
Ik besloot dan ook vrij snel dat er een nieuw bed moest komen.
M. sliep prima dus besloot ik even op een maandagmorgen eigenhandig welk bed het moest worden.
Tijdens de 10 weken levertijd kreeg ik steeds meer pijn onder mn linker rib waarop ik besloot om de fysio te bezoeken. Ook ben ik gestart met het sporten onder begeleiding want ik merkte ook dat mijn conditie achteruit holde.
Dit schreef ik toe aan te weinig activiteit. Ik me de afgelopen jaren, mede door de gevolgen van de behandelingen na borstkanker neer weten te leggen bij het niet meer mee willen doen met het ren en vliegwerk wat menigeen in zijn dagelijks leven doet, en tja zo stelde ik, daar loopt je conditie vast van terug.
Toen ik me realiseerde dat de pijn zich verplaatste of uitstraalde naar mijn rug en ik niet blij was na een behandeling bij de fysio heb ik daar aangegeven terug te gaan naar de huisarts.
Tijdens de weekend motortripjes waarvan we deze maanden volop genoten tijdens het herontdekken van Nederland werd het echt noodzakelijk om de aangeschafte niergordel om te houden om zo ook s'avonds de pijn onder controle te houden.
Op 5 augustus zat ik wederom bij de huisarts, na mijn opmerking dat ik sinds terugkomst in Nederland 10 kilo was verloren was er geen discussie meer om over te gaan tot actie.
Op 8 augustus werd er in het Vlietland Ziekenhuis, waar onze huisarts een liefdesrelatie mee heeft een buikecho gemaakt en bloed geprikt. Op dat moment werd me daar verteld dat alles oke was.
Toen ik de volgende dag de assistente voor de uitslag belde kreeg ik te horen dat er galstenen gevonden waren en dat mijn bloed aangaf dat er van een lichte ontsteking sprake zou zijn.
s' Middags zat ik weer bij de huisarts die de pijn niet kon verklaren met de diagnose galstenen. Gal zit recht, pijn zit links. Ook de bloedwaarde was volgens hem niet verontrustend. Hij gaf aan als huisarts maar een beperkt aantal onderzoeken aan te kunnen aanvragen en stelde een thoraxfoto voor en als vervolg een maag-darmonderzoek.
Ik vertelde hem dat ik voor de thorax foto naar de Reinier de Graaf zou gaan waar ik tm september 2012 voor de hormoontherapie na borstkanker (2007) behandeld ben.
Op het moment dat ik hoorde dat op de thorax foto niets te zien was ben ik naar de oncologie balie gelopen met de vraag of ik op korte termijn een afspraak met de oncoloog kon maken.
Ik had nog "garantie", was binnen een jaar terug dus zonder verwijsbrief kon dit direct op maandag 13 augustus geregeld worden.
Mijn eigen oncoloog van wie ik afgelopen september na het stoppen met de tamoxifen afscheid had genomen was net vier weken op vakantie,of ik het erg vond een afspraak met een collega te maken.
Die maandag kon de oncoloog ook mijn klachten niet verklaren wel handelde hij juist door een afspraak voor een CT scan te maken. Donderdag 15 augustus kon dat al, Moon ging met me mee.
Car
Geen opmerkingen:
Een reactie posten