dinsdag 31 maart 2015

We gaan ervoor

Vrijdagmorgen toch nog maar even naar de assistente van de huisarts gehobbeld om mijn bloedsuiker nuchter te laten prikken. Opeens werd ik bang omdat ik meer dorst ervaar en maar naar de toilet bleef lopen. Hij was nog steeds netjes. Bij de apotheek hebben we een prikset meegenomen om in de VS niet afhankelijk te zijn van een dokter en eventuele ongerustheid weg te kunnen nemen.
In het weekend dacht ik: is dit nu wel verstandig. Na geringe inspanning, denk aan toiletspullen uitzoeken en een aantal keren rekken in een kast, moe, moe, moe en het voelde tegen het eind van de middag of ik koorts kreeg. In mijn mond ontstonden dan toch de aften waarvoor ik al gewaarschuwd was.
Maar mijn hoofd wil weg, mijn lijf iets minder maar ik neem het mee.
De prikken net voor vertrek zijn vandaag geplaatst ik hoop dat ze de toenemende pijn in mijn rechterheup en bij lichte belasting in mijn ribben iets gaan verminderen. Bij beginnend lopen voelt het alsof er iets klem zit in mijn rechterheup. Doorlopen helpt.
Maandagmorgen toch nog maar even met de oncologieverpleegkundige gebeld om een aanstip middeltje voor de aften.
Er moesten ook nog nieuwe medicatie aangeleverd worden.
Dit keer kon de ZHAS wel leveren aan de plaatselijke apotheek. Toen we maandag de afinitor ophaalde bij de apotheek, de dommigheid te top: er bleek voor 5 maanden geleverd te zijn ter waarde van 20.000 euro. Ga ervoor dat dit niet in de kliko beland....
En nu is het dinsdagavond en staan er twee koffers gepakt.
Het voelt echt alsof we op reis gaan, een emotionele maar hopelijk ook mooie reis die we samen nog moeten maken. We zijn ingesteld op het feit dat het anders zal worden, geen uren lopen door steden. Rust nemen als het nodig is, vertrekken en aankomen als het ons uitkomt.

Car

Geen opmerkingen:

Een reactie posten