Voor altijd verbonden

Al dik twee jaar lag hij daar de cadeaubon welke M. gekregen had ter ere van zijn 12 1/2 jarig jubileum geschonken door een van de aandeelhouders aan hen die de eerste jaren mee hebben gewerkt aan de groei van het bedrijf.
De bedoeling was dat hij besteed zou worden aan kunst, een blijvende herinnering.
Ons huis is klaar, dat wat ons dierbaar is hangt aan de muur, spullen zijn sinds de diagnose helemaal niet meer zo belangrijk. Met het in het zicht komen van einde dienstverband wilde we ook deze gift een mooie afronding geven. Een ding stond vast het moest plek onafhankelijk zijn, makkelijk meegenomen kunnen worden naar welke plek op aarde dan ook en verbondenheid verbeelden.
Met de dame die ons toegewezen was om te helpen was totaal geen klik. De mooiste woorden, ze begreep ons compleet zoals ze vertelde maar bij niets wat ze aandroeg kwam gevoel naar boven.
Totdat ik de zus van een vriendin opbelde van wie ik al eerder mooie objecten had gezien......met haar was maar een gesprek nodig waarin ik aangaf dat ik de verbondenheid verbeeld wilde zien tussen man, vrouw en kind.
Met dit bronzen beeld als resultaat : voor altijd verbonden. Ik zie er in een moeder aan de linkerzijde, vastgehouden door haar zoon waarbij de vader hen beschermend omarmt. Het bijzondere van het geheel is dat de patina die op het brons is aangebracht indertijd samen door ons gekocht is in Jacksonville.
Ook nu dat ik dit weer schrijf lopen de tranen over mijn wangen zo komt hij bij me binnen.

Car