Redelijk geslapen na het bericht van gisteren maar vanmorgen wel weer met pijn en misselijkheid opgestaan. De fentanylpleisters liggen al klaar maar ik ben er geestelijk nog even niet aan toe.
M. was een paar uur het huis uit en ik had zoals vanouds gewoon het huis weer een tijdje voor mij alleen. Begrijp me niet verkeerd het gaat prima zo samen maar het leek heel even net als vroeger, hij naar zn werk en ik al denkend en bellend aan de keukentafel met als ik het wil de radio aan.
Al denkend dat de opgezette klieren misschien dat rare hoesten en de misselijkheid wel veroorzaakte heb ik een gespecialiseerde oncologie fysiotherapeut gebeld in Vlaardingen om te onderzoeken of lymfedrainage een optie zou zijn.
Het telefoongesprek kwam in ieder geval al heel proffesioneel en kundig over, vrijdagmorgen mag ik voor de eerste keer komen en ze wil het net als ik een kans geven.
Daarna heb ik de knoop doorgehakt en het hotel in Londen geannuleerd. Komend weekend was het plan om samen met K. naar het eenmalige concert van Guus Meeuwis wat gegeven wordt in de Royal Albert Hall in Londen te gaan. Ik vond het zo belangrijk om dit nog samen met mijn kind te kunnen doen maar hoeveel wilskracht ik ook probeer aan te boren de misselijkheid en het rotgevoel in mijn lijf heeft overwonnen. Niet echt handig om met dit lijf in een klein vliegtuig te willen stappen en in een wereldstad te zijn.
Hoe graag K. zich ook aan wilde passen met voor ogen hebbende dat we dan alleen in die drie dagen maar naar het concert zouden gaan en hij me zelfs met alle liefde in een kar voort wilde duwen het lukt nu niet.
Laten we hopen op een nieuwe stabiele periode dan gaan we iets anders verzinnen om een paar dagen echt samen te zijn lieverd.
En daarna belde de oncoloog.......
Hij vertelde zelf ook weer erg verrast te zijn, zijn letterlijke woorden waren "dit had ik nu nog niet zo snel verwacht"
Zowel de alat als asat waren gedaald naar rond de 100 een spectaculaire daling in een week.
We kunnen nu wel definitief zeggen dat er buiten dat de medicatie niet heeft gewerkt ook sprake is van toxiciteit.
Volgende week kijken we verder maar ik heb nu goede hoop dat ik toch gewoon de derde lijn hormoontherapie nog kan proberen en de chemo nog een tijdje kan worden uitgesteld.
Ook kan dit betekenen dat ik weer kans heb op nog wat extra tijd, elke mogelijke behandeling is er tenslotte een.
Ik heb hem nog gevraagd of hij tips had om mn lever een boost te geven en zijn antwoord was: tijd geven en goed eten. Meer kon ik volgens hem niet doen.
Voor de misselijkheid ligt vanmiddag iets klaar bij de apotheek waarvan hij direct al aangaf dat hij dacht dat dat niet zou werken, het wordt waarschijnlijk niet veroorzaakt door mijn maag en een slijmoplosser kon hierna ook nog een optie zijn. Nogmaals heb ik hem verteld dat het niet voelt als zijnde slijm maar als iets wat er niet zit maar wat ik wel op moet hoesten. En daarmee was het klaar....moest eerst dit maar eens proberen.
Ik ga vanmiddag eerst eens lekker naar de kapper, die haren blijven er nu nog wel een tijdje aanzitten.
Car
Fijn dat er nu een blij bericht van je is en om te lezen dat je nog "gewoon" naar de kapper kan gaan. Wat kan het raar lopen allemaal, je wordt behoorlijk heen en weer gegooid de laatste tijd. Het hoesten klinkt heel herkenbaar. Ben erg benieuwd welke hormoontherapie jij zal krijgen. Sterkte Carla. Groetjes Anita
BeantwoordenVerwijderen:) <3
BeantwoordenVerwijderen