Back to basic

Soms zijn situatie's niet uit te leggen en vraag je je af of je het eigenlijk wel moet proberen... Het is zoals het is.. toch wat woorden aan het eind van dit weekend en begin van de nieuwe week.

Op het moment dat de psycholoog vrijdagmiddag ons huis verliet ben ik naar bed gegaan, ik was leeg... en vervolgens ben ik om van alles aan het huilen. Geef lucht en heeft de situatie veranderd! Eindelijk kan ik echt boos zijn op de kanker en ontstane situatie en dat voelt beter dan bang.

Is goed zo, ben veel te verstandelijk de afgelopen periode geweest.

Sinds vrijdagmiddag is mijn gevoel aan het terugkomen maar daarbij ook de benauwdheid, pijn ter plekke van tumoren, vanuit nek en rug, pijn in mn billen door dunner wordende huid, droge mond, zonder bril zie ik heel erg slecht, zenuwpijn in mn onderbenen en voeten en ik heb een vreetbuien die ik niet van mijzelf ken.
Ondanks de vreetbuien, 60 kilo maar wel een gezond bollend gezicht en ik loop !

De afbouw van de dexametason vindt de komende dagen nog plaats en ik heb weer hoop dat daarmee ook nog heel veel winst te halen is. Op een oxazepam per dag slaap ik.

Verder realiseer is me nu echt dat we geen andere keuze hebben dan samen back to basic en de dag pakken zoals hij komt. Heel makkelijk gezegd maar we gaan er voor.

Zaterdagmorgen voelde als een bijzondere dag, het begin van het tweede stuk...

Om negen uur zomaar een tas met ontbijt lekkers aan de kraan bij de deur van lieve vrienden en die kwam voor al bij mij binnen. Alleen de plastic motortas waarin alles zat leverde me direct alweer een jankbui op.

M. snapt er ook nu weer begrijpelijk af en toe helemaal niets van waar die emoties bij mij allemaal vandaan komen.

Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus en ziek zijn versterkt e.e.a. bovenmatig.

We moesten haasten om er voor te zorgen dat we om iets na enen klaar staan voor het Biosbusje.

Doel was een paar uurtjes naar mn ouders, mn pa werd 78 jaar en ik wilde natuurlijk aanwezig zijn. 

Nu weet ik wat het betekent als je ziek of oud ben, de wereld om je heen door draait en bij jou het op dat moment allemaal (hopelijk even) niet meer binnenkomt.

Eenmaal weer thuis waren we beide compleet uitgeteld en zijn we lekker op de bank geploft.

Zondag een dag van voor mij eigenlijk niets, gewoon zijn, janken, uitgebreid ontbijt, luisteren naar Radio Rijnmond en aan het eind van de dag nog samen het hoofd luchtend al lopend door de wijk. 

M is in de loop van de middag de fiets naar de AH is geweest met onderweg de grootste lol want hij had zich nooit gerealiseerd dat lege flessen uit een fietsmand kunnen waaien.

En daar lachen we dan maar weer samen om.....

Dank jullie wel voor de lieve berichtjes, motiverende woorden en luisterende oren.

Car

ps Dit soort info moet ik niet lezen wetende dat binnen twee maanden mijn complete hormoonhuishouding op zn kop is gegooid