Een heftige dag, ik wist al dagen dat dit bericht er aan zat te komen....
9 per dag is de bewustwordingscampagne van Pink Ribbon dit jaar gedoopt.
Als een van die negen een naam en een gezicht heeft dan komt dat wel heel dicht bij en heel hard aan.
Op dinsdag 2 oktober is mijn lotgenote maar sinds een aantal jaren nog meer vriendin Diana de Bruijn op 46 jarige leeftijd overleden. Moeder van twee jonge kinderen, tot haar laatste zucht verzorgd door haar eigen Jan.
Ik leerde Diana kort na mijn eigen diagnose in 2007 " kennen", we zijn eenvoudig weg tegen elkaar opgeblogd
Ze kon heel mooi en boeiend schrijven en wist gevoelens vaak goed te verwoorden. Was nuchter, zonder poespas en recht door zee. Prioriteit een waren haar kinderen en man.
Met een enkel mens ontstaat net die extra klik, zo ook met Diana, er gingen tijden voorbij dat er dagelijks wel iets tegen elkaar gezegd werd. We ontmoette elkaar na de behandelingen en lieten elkaar niet meer los. Dat ging eenvoudig weg niet.
In mei 2010 hoorde "onze" Diaan als eerst van mijn lotgenoten dat de eerder ingezette behandelingen niet afdoende waren geweest, ze had uitzaaiingen.
Ook in de tijd dat we in de VS verbleven was er contact en dat ging veel verder dan lotgenoten contact. Diana zag een boek, moest aan ons denken en stuurde het op. Af en toe spraken we elkaar via de skype en ik was bang dat ik haar niet meer in levende lijve zou zien.
Emotioneel was het weerzien dan ook vorig jaar.
Hoe wrang was het nu 1 1/2 maand geleden toen ik Diana op moest bellen om te vertellen dat we onze afspraak uit moesten stellen: ook ik was als derde van de meiden opgeschoven richting "haar kamp".
Gelukkig konden we kort daarna elkaar toch nog zien en uitspreken wat ze voor me betekent heeft.
Mede door haar ervaringen en de wijze waar ze deze met mij heeft willen delen krijgen gevoelens en gebeurtenissen de afgelopen periode iets makkelijker een plekje.
Ik weet zeker dat er nog zoveel dingen zullen zijn die ik graag met haar zou willen delen. Voel echter dat ze ergens is en wacht.
mei 2008
mei 2010
Car
lieve lieve Carla, ik weet dat een dag was waar je het heel moeilijk mee zou hebben, het verdrietige nieuws en wij wensen je dan ook heel veel sterkte met het verlies van je vriendin, je maatje.....brothers in arms...Mariet en Martin xxx
BeantwoordenVerwijderenHeel verdrietig nieuws, Car, gecondoleerd. Jullie groepje is zwaar getroffen.
BeantwoordenVerwijderenbeste carla, ik ken jou niet echt maar jij mij waarschijnlijk wel. ik ben namelijk de dochter van diana (jet).
BeantwoordenVerwijderenik wilde even zeggen dat ik het heel mooi vind hoe je het hier gewoon plaatst. en ik denk dat wij en iedereen die mama kende altijd aan haar zullen blijven denken
Lieve Jet, wat ontzettend bijzonder dat jij een reactie plaatst op het blog van Carla. Carla en ik hebben heel veel aan jou gedacht! Ze was voor ons bijzonder. Maar vast voor jou nog veel meer. Wat zal je haar missen! Veel sterkte lieve Jet! Ben bent een kanjer...
Verwijderen