Wat was ik zenuwachtig, opzich niet voor de prik zelf maar meer voor het feit om weer naar dat ziekenhuis te gaan, en dat wat ons daarna te wachten staat. Zo geen zin in eventuele hoofdpijn en op bed belanden. En wat daarna ? Het is zo leeg opeens in mn hoofd en ook zo vol met gedachten die maar geen plek kunnen krijgen. Ben zoekende hoe e.e.a. een plek kan krijgen maar hoe pak je dat aan ? Kan je dat alleen ?
Redelijk de nacht doorgekomen. 's Morgens opeens weer een nieuwe pijn in mn linker heup, misschien verkeerd gelegen ?
Vroeg eruit, deze dinsdagmorgen zou om negen uur de huishoudelijke hulp voor de deur staan, die hebben we tenslotte ook nodig.
Het liefst had ik haar afgebeld, zo vreemd, herfstvakantie, man ziek thuis, met zn drieen thuis en dan een poetser er tussendoor lopend.
Normaal mag K. blijven liggen, nu moet hij zorgen dat de badkamer schoongemaakt kan worden dus uit dat bed....
Probeer mn zinnen maar een beetje te verzetten door een stukje administatie bij te werken en zelf de zolder wat op te ruimen. Direct een rede om haar van de zolder te houden en mijn eigen ruimte voor deze ochtend te behouden.
Ik heb me gerealissserd dat een lumbaalpunctie een short stay opname betreft en toch maar in plaats van Moon een beroep op K. gedaan om ons in het ziekenhuis af te gooien. In de tussentijd kan hij naar huis en is het iets minder beladen. Of niet toch ? Realiseer me dat we hem ook uit zn ritme van studeren voor de komende tentames halen.
Om half een worden we voor het ziekenhuis afgezet, kwart over een wordt het 8e ziekenhuis dossier al zittend op een stoel in een gang geopend, wederom me de standaard intake vragend.
Ik wordt naar een ziekenhuiskamer die verrekte oud is gebracht waar een patient ligt die door een longontsteking een nacht moest blijven. Er heerst stilte en verlaten rust op de afdeling, lijkt wel of ze morgen gaan sluiten...
Tegen tweeen komt de assistent neuroloog die ik vorige week ook zag naar de afdeling. Ik moet in foetus houding op de rand van het bed gaan liggen en inderdaad de prik is een fluitje van een cent, verdoven was echt onzin geweest.
M. besluit mede ivm het gevoel wat hij in zn hoofd heeft maar even op de gang te gaan staan.
De arts vertelt dat het aftappen van de drie buisjes heel voorspoedig verloopt en na enkele minuten is hij klaar. Vervolgens moet ik ter voorkoming van hoofdpijn een uur op mn rug gaan liggen. Krijg koffie, of het drinken van caffeiine ter voorkoming van hoofdpijn een fabel is weet de verpleegster niet.
Tegen vieren staan we weer buiten. Thuis hangen we even op de bank maar besluiten dan toch maar om in bed te duiken. Voor dat ik het weet ben ik echter alweer beneden, te onrustig in mn hoofd.
Ondertussen heeft de fysiotherapeut ook weer voor M. teruggebeld, weer wordt er bevestigd dat de revalidatie via Rijndam zal worden opgestart, er wordt een termijn genoemd die wel heel ver weg ligt in de tijd. Nog geen uur later vind ik echter een email dat er a.s. donderdag een intake gesprek met een revalidatiearts plaats zal vinden. Zijn we blij mee.... Zolang er daadwerkelijk iets gebeurd kan je tenminste iets en is het niet alleen rust en afwachten.
Nu wachten tot volgende week donderdag tot deze uitslag van vandaag telefonisch wordt medegedeeld. Hopelijk kunnen we onze zinnen wat verzetten en zakt de alles overheersende hoofdpijn van M.
Car
Vanuit Noordhoek een hele dikke knuffel voor jullie alledrie, liefs XXX
BeantwoordenVerwijderen