Gordijnen

Het gevoel in mijn benen gaat niet verder achteruit, eerder begin ik weer wat steviger op die stelten te staan. Aan de andere kant voel ik nog steeds dat er een storm in mijn lijf aan de gang is, pijn die overigens met de pleisters onder controle te houden is ontstaat op nieuwe plekken. Sinds een aantal dagen lichte hoofdpijn, iets wat zo niet bij mij hoort. Hou me er maar aan vast dat ook M. hoofdpijn heeft. Er gebeurt tenslotte ook niet niks in die koppen van ons.
Zaterdag een bezoek aan de opticien, de oorzaak van de schrale plek die sinds twee dagen op mijn neus aan het ontstaan is is heel simpel een afgebroken neusvleugel en ik miste hem niet eens.
Na de korte wandeling door Schiedam merk ik dat ik loop te hijgen en licht benauwd ben. Zinnen verzetten, in de gaten houden en hopelijk zo door blijven gaan totdat de nieuwe bloedwaarden de 17e bekend zijn. Natuurlijk schieten allerlei gedachtes door onze hoofden en we praten gelukkig veel samen maar ook met anderen. Wat als later blijkt dat deze tijd nu kwalitatief zo goed is......
De vouwgordijnen in de keuken zijn al maanden hoognodig aan vervanging toe, gewoonweg versleten.....stond nog op het najaars to do lijstje. Echt zin om nieuwe uit te gaan zoeken hebben we niet, ergens zegt toch ook een stemmetje: hoe lang kan ik nog blijven in dit huis met al die trappen, en voor M. staat al vast dat hij in dit te grote huis niet alleen wil wonen. Met het oog op de winter en het feit dat dicht kunnen doen dan toch wel prettig is had ik verzonnen om de hulp van J. die een gordijnwinkel runt in te roepen. In het verleden heeft zij ons ook heel goed geadviseerd en zij kent ons huis. Tegen haar kon ik wel zeggen: ik wil smaakvolle nieuwe gordijnen die tzt zo de kliko in kunnen.
Vanmiddag de drempel over gestapt om dit zaakje te klaren.
Als we in de kleine winkel binnenstappen zit daar een vrouw, naar later blijkt is ze 85 jaar, ik herken haar als haar moeder. Ooit heeft J. het levenswerk van haar moeder overgenomen en haar eigen creativiteit en inzicht toegevoegd waardoor een hippe winkel is ontstaan.
Direct voel ik dat hier iets niet pluis is, is J. er niet mevrouw ? Ontdaan vertelt haar moeder dat ze een maand geleden is overleden en dat zij aanwezig is om de zaak open te houden en bestellingen af te wikkelen. De tranen springen in mijn ogen en haar moeder verteld over haar dochter die in januari j.l. opeens niet meer kon lopen en hoorde dat haar borstkanker was uitgezaaid. De complicaties met een picc line zijn haar een maand geleden fataal geworden. 3 1/2 jaar daarvoor had ze borstkanker gehad, ze had haar pilletjes volgens haar moeder niet meer ingenomen........
Als ik haar moeder al huilend vertel waarvoor we komen en dat we de creatieve hulp van J. zochten ontstaat er met een kop thee een bijzonder gesprek. Haar moeder van 85 houd al maanden de winkel draaiend want dat was haar enige vorm van inkomsten en is nu aan het rouwen in de winkel en moe. Ze kan niets meer bestellen, alleen maar iedereen die binnenkomt vertellen dat haar dochter is overleden en de laatste bestellingen meegeven. Met een dikke knuffel en een bijzondere kaart hebben we uiteindelijk afscheid genomen haar moeder in haar levenswerk achterlatend..........
Daarna naar mn ouders gereden om daar een knuffel te gaan geven.
Bijzonder dat dit vandaag en niet al maanden eerder op ons pad kwam.
Thuis de straat inrijdend stopt er net een auto voor de deur. Afgelopen week was er al gevist of ik geen zin had om te breien. Heel ontroerend komt M. nu een pakje afgeven, ze had actie ondernomen een patroon en wol om een stola te kunnen maken. Echt ik voel me zo rijk met al de vriendschap om me heen en dit soort geen woorden maar daden acties.
Ik leer in sneltreinvaart maar het is soms zo moeilijk om hulp te vragen en ik hoop nog steeds dat ik binnenkort weer zelf in de auto durf en kan stappen.

Car