Twee dagen onderzoeken en morgen de uitslag

Net met K. boodschappen gaan doen in Spaland waarbij ik maar een goede fles wijn voor mijn oncoloog gekocht heb in de hoop dat ik morgen samen met hem zijn promotie en het goede nieuws wat ik van hem wil horen kan vieren.

De afgelopen twee dagen samen met Moon naar het Reinier in Delft gereden. Dinsdag is ook M. meegeweest voor een bezoek aan een assistent neuroloog die me vooral heel veel vragen stelde en aangaf dat ik ook erg misselijk en crocky kan worden door de medicatie. De testen die gedaan werden onder toeziend oog van de neurologe zelf kwamen op mij postief over. Ik wist al mijn ledematen te vinden, reageerde op de reflexen, dat ik niet meer zo mooi als een koortdanser loop vergaf ik mezelf.

Vandaag weer richting Delft, nu zonder M, dit keer voor de hoofd MRI. 

Maandag bij de telefonische afspraak was verteld dat dit zonder inspuiting plaats zou vinden maar gisteren kwam ik er achter dat dat niet bleek te kloppen.

De neuroloog had op ons verzoek gebeld en voor de anestesie ivm slecht aanprikken een formulier geregeld.

Op de afdeling bloedprikken konden ze ons vanmorgen geen info geven of het bloed ook via het infuus afgenomen kon worden, liever een ader lek dan twee want die ene is al moeilijk te vinden.

Dus op naar de MRI balie waar een aardige verpleegster meeliep naar de afdeling anestesie. Hier bleek deze vraag niet vaak gesteld te worden, een telefoontje leerde echter dat als de verpleegkundige zou zorgen voor de juiste bloedprikbuisjes dat e.e.a. dan in een klap door geregeld kon worden.

Zij in haar witte jas weer naar de bloedprikafdeling om de boel daar op te halen.

Infuus zat er zo in (fijn die deskundigheid) en door het zelfde buisje werden door mijn arm even naar beneden te houden snel twee buisjes met bloed gevuld.

De meegelopen verpleegkundige was er in de tussentijd mede door het gesprek wat zij met Moon had van overtuigd dat ze deze werkwijze in een bespreking ter sprake zou brengen. Het is dat wij assertief zijn maar menigeen wordt ondergesneeuwd en laat zich e.e.a. onnodig gebeuren.

Een half uurtje vertraging bij de MRI bracht me met mijn hoofd in een soort centrifuge met een spiegel waardoor ik naar een kalender kon kijken. Ogen dicht doen mocht ook. Het hele onderzoek duurde dik 20 minuten en deed me verder niet zoveel. Kwestie van rustig blijven liggen en ontspannen.

Thuis, inmiddels was het een uur stonden de tosti's alweer te wachten. M. had behoefte aan frisse lucht gehad en alleen een wandeling(etje) naar de Coop gemaakt.

En M. die heeft nog hoofdpijn, slaapt niet goed en is vergeetachtig en sloom. (maar wel lief)

Gisteren is de fysiotherapeut uit het ziekenhuis voor een huisbezoek geweest. Hij gaf aan dat als het aan hem had gelegen M. niet al na een nacht ontslagen was. De bijzondere situatie thuis had de doorslag gegeven.

Hij heeft hem geobserveerd, met hem buiten gelopen en wat testjes gedaan. Vandaag zou hij navragen en ons laten horen of M. in aanmerking komt voor aanvullende revalidatie via Rijndam iets wat als hij later ontslagen was zeker was opgestart. Het is echter stil gebleven vandaag.

Hij gaf aan dat de komende weken zal blijken of en wat de restverschijnselen zullen zijn. Positieve reacties van andere gevallen die we nu horen geven ons echter hoop dat er op termijn volledig herstel zal optreden.

Vanavond rustig hier thuis en hopelijk kan die tweede fles wijn hier morgenavond open !

Car