donderdag 19 september 2013

Een "rustig" dagje

Vandaag precies een maand geleden werd ons aan het verstand gepeuterd wat er aan de hand is. Wat is een maand maar wat kan daarin veel veranderen,
Vanmorgen werd ik wakker van de pijn in mijn rug, eenmaal uit bed en weer goed recht zakte het weg en had ik een prima ochtend.
Een vriendinnetje vroeg: functioneer je nog wel en ik realiseerde me dat het ritme dat in begint te treden niet zo heel vreemd meer voor me is. Ik herken het vanuit andere periode's in mn leven alleen was er toen geen sprake van pijn en was ik onafhankelijker en wist ik dat er grote kans was dat die periode weer voorbij zou gaan, en dat gebeurde ook.
Functioneren betekent dat het huishouden van me is overgenomen, elke week komt er drie uur een hulp voor de dingen die je liever niet laat zitten en verder heb ik een man met gouden handjes en een zoon die gelukkig heel zelfstandig is en kan zorgen.
In de auto heb ik nu al drie weken niet meer zelf gereden, op de fiets heb ik niet meer gezeten.
Lopen gebeurd behoedzaam, oplettend dat ik niet net die ene scheve tegel mis. Met de dag wordt ik wiebeliger op mn benen.
Maar mijn hoofd doet het nog prima dus ja ik functioneer nog.
Vandaag wilde ik een dagje alleen zijn, echt rustig is het echter niet geweest. 
Verschillende telefoontjes later ben ik op gaan starten hoe ik een invalideparkeerkaart kan bemachtigen. Wel zo makkelijk als we even naar de stad willen en we de auto naast een winkel neer willen zetten of bij het ziekenhuis niet net als gisteren achteraan op de parkeerplaats willen staan.
Offiicieel moet je in Schiedam na overlegging van € 125 een medische keuring ondergaan, ik hoop dat de GGD arts accoord gaat met een verklaring van huisarts of oncoloog want een medische keuring lijkt me verspilde energie en zonder keuring kan ook zoonlief de papieren bij de gemeente af gaan geven.
Komende week wordt er door Ruud bij Elly een lichtgewicht opvouwbare rolstoel opgehaald en hier neergezet. Dank jullie voor het meedenken, hij kan er maar vast staan en zo blijven we wat flexibeler.
In het kader van regel wat je kan regelen heb ik de notaris gemaild. 
In maart j.l.,toen we voor het eerst sinds jaren weer langer samen op vakantie gingen, hebben we ons testament aan laten passen voor het geval er ons beide iets tergelijkertijd zou overkomen. Ik heb de vraag neergelegd of hij e.e.a. met de huidige kennis nog eens voor ons door wil lezen en indien nodig kan adviseren.
Denk zelf dat we op dat punt wel klaar zijn en niet voor niets in maart een vooruitziende blik en enige haast hebben gehad.
De eerste dexamthason ivm de pijn bestrijding bij de bestraling van morgen heb ik er vanmorgen in gestopt en dacht vervolgens de rest van de middag nog meer energie te krijgen.
Niet dus: na het douchen wat ik uit had lopen stellen was het kaarsje op....en kwam de misselijkheid weer flink op.
Ben mn bed dus maar in gedoken waar het weer zakte.
Nog steeds niet aan het nieuwe boek begonnen AntiKanker van Dr. David Servan- Schreiber waar Wubbo Ockels zo lyrisch over is.

Car

7 opmerkingen:

  1. wij denken aan jullie XXX - Mariet en Martin

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jeetje.... wat gaat het hard he. Je past je aan en godzijdank heb je geweldige mensen om je heen. Ik stuur je powerstralen.

    Laat dat antikankerboek maar zitten. De schrijver ging uiteindelijk toch dood aan kanker met een schuldgevoel. Daar hoef je niet tegen heug en meug broccoli voor te eten.... groeten, Dees

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hihi, wat kan je dat weer heerlijk ontnuchterend zeggen Dees....mag ik wel....

      Verwijderen
  3. Wat ben je sterk! Keep on going, denk aan je! Xx chantel

    BeantwoordenVerwijderen
  4. En zo lees ik je blogjes ook. Met bewondering. Wat wij hier lezen is nog maar een schijntje van wat jij werkelijk mee maakt, maar ben erg dankbaar dat je het wilt delen.
    En ondanks dat we elkaar helaas nog nooit ontmoet hebben, ben je veel in mijn gedachten. Gisteren had ik een sollicitatie gesprek bij een Amerikaans bedrijf. (dat laatste zal bij jou al bellen gaan doen rinkelen)
    Ik wist niet goed wat ik "er" van moest denken. Ben er na naar een park gegaan en heb mijn opties overdacht. En dacht daarbij ook aan jou en dit blog. Besloten het niet te doen die nieuwe baan. Ook een beetje dankzij jouw wijze woorden Carla. Dank je daarvoor!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Solliciteren bij een Amerikaans bedrijf ook al was het voor vrijwilligerswerk komt me inderdaad bekend voor. Zo blij dat ik inderdaad ook de keuze heb gemaakt om tijd vrij te houden voor gezin en vrienden die ons kwamen bezoeken.
      Die keren dat je je dan verveeld moet je je dan maar bedenken dat het met werken ook niet altijd rozen geur en manenschijn is.
      Dacht altijd wat zijn we rijk dat we die keuze kunnen maken.
      Ook nu met echt ziek zijn hoef ik dat hele proces met genoegen gaan nemen met minder en afscheid gaan nemen met het werkzame even niet meer mee te maken. En dat geeft zoveel rust.
      Als je richting NL gaat komen moeten we zeker proberen om watte gaan plannen en wie weet kan je wel op een mooie Rotterdamse plek met die wonder camera en ogen van je hele mooie foto's maken van mijn gezin.
      Xx

      Verwijderen
    2. Thanks! Dat lijkt me heel leuk om voor jullie te doen Car. Hou je op de hoogte van mijn eventuele reisplannen. Knuf terug

      Verwijderen