Opname

Maandag is Mir bij me geweest. Op een wasmand zittend ben ik onder de douche geweest en mn haar gewassen. Wat voelde ik me krocky en rot misselijk. De hele dag een beetje liggen suffen waarschijnlijk onder invloed van de fent pleisters en extra oxynorm. 

In de loop van de dag de oncoloog gebeld die extra misselijkheids medicatie voorschrijft.

Dindag komt Mandy, ik zeg s morgens nog heel stoer dat ik zelf de deur wel open kan doen zodat M. tijdig naar zn werk kan. Niet dus !

M. blijft wachten tot Mandy er is. Zij gaat druk in de weer met de excel lijst die we kwa medicatie hebben uitgezet om die in bakjes te doen.  Pillen uit de verpakking en in de doos zodat er makkelijker overzicht is.

Omdat ze me maar niet op ziet knappen belt ze s middags met mijn toestemming de oncoloog voor overleg. Daar is eerst een afscheidsreceptie aan de gang maar hij belt tot twee keer terug.

Om vier uur wordt er besloten dat het verstandig is dat ik opgenomen wordt. Het is inmiddels te laat om naar oncologie te gaan dus moet ik me melden bij de eerste hulp.

Ik had me nog wel zo voorgenomen om niet voor het gereedkomen van de nieuwbouw n 2015 in dit oude ziekenhuis te belanden. 

Met een emmer tussen mn benen hobbelen we de Harreweg weer af. Onderweg zie ik ze vliegen.

Op de eerste hulp mag ik al snel op een bed gaan liggen. Controles worden gedaan, infuus wordt ingebracht, extra misslijkheidsmedicatie gaat daar rechtstreeks in.

Dan is het wachten totdat de beddenwagen komt die me naar het andere gebouw gaat brengen, ik moet wachten totdat er een verpleegster mee kan die me over kan dragen aan oncologie.

Dat duurt een tijdje. M. gaat mee in de beddenwagen, K. is omdat het donker is geworden met zn niet al te beste ogen al naar huis.

Uiteindelijk ben ben ik om een uur of negen op de afdeling waar ik direct een zoutinfuus krijg.

Om tien uur gaat het licht uit en begint een lange nacht. De dame tegenover me vertelt de volgende dag voor het eerst weer echt geslapen te hebben, wat kan zij snurken !

Ik doe geen oog dicht, teveel op mn slaapzij wil niet lukken dan gaat het infuus piepen omdat ik m'n arm dan niet recht genoeg hou. In de loop van de nacht voel ik het vocht door mn lichaam trekken. Mn armen, benen, alles wordt gevuld.

Op mn rug liggen is lang niet zo lekker als dat ziekenhuisbed waar ik enige weken geleden op

mocht liggen.

Wat kan een mens blij zijn als het ochtend is....kwart over zeven de dag begint.

Ochtendritueel en eten wat er zowaar weer ingaat. Ik krijg praatjes, nog een keer misselijkheids medicatie door het infuus en als de zaalarts komt stel ik voor om naar huis te gaan.

Het is wachten op Dr. B. mijn voormalige oncoloog die de beslissing moet nemen. Was fijn om hem weer even te spreken. Hij gaat accoord, en stelt voor om de bloedprik afspraak voor komende vrijdag te laten vallen. Nu is het wachten op de juiste medicatie en afkoppeling van het infuus.

M. is reeds gebeld....